Słowacki upadek

Kadencja rządu trwała od lata 2010 r., kiedy wybory wygrała lewicowa partia SMER, ale większościowo koalicję rządzącą utworzyły partie centroprawicowe. Premier Iveta Radičová (szefowa Chrześcijańskiej Demokracji, największej partii koalicji) sama przyczyniła się do upadku swego gabinetu, ponieważ połączyła glosowanie nad przystąpieniem Słowacji do rozszerzonego europejskiego instrumentu finansowego (EFSF) z głosowaniem nad wotum zaufania. Jeden z partnerów koalicyjnych – liberalna partia SaS (Wolność i Sprawiedliwość) od dłuższego czasu walczył o to, by Słowacja zgodnie z poprzednimi deklaracjami nie płaciła za długi innych i ostro sprzeciwiał się uchwaleniu tej umowy międzynarodowej. Podczas głosowania (11 października) partia ta zachowała się dokładnie tak, jak deklarowała, natomiast pozostałe partie koalicyjne były za. Do rozgrywki włączyła się opozycyjna lewicowa partia SMER, która jest za wszystkimi eurorozwiązaniami, ale w pierwszym głosowaniu, ponieważ było połączone z wotum